Етнолошка поставка

Назив:
  • Постојана етнолошка поставка
Локација:
  • ОУ Народен Музеј - Свети Николе

Кратко инфо

Една од главните одлики на народната носија во овчеполскиот крај е фактот што таа во најголем дел била производ на домашната изработка. Волнена, памучна преѓа и кожа, се основен материјал за изработка на носиите. Освен жените кои ткаеле, шиеле, везеле и плетеле, и на тој начин во потполност ги обликувале најголем дел од одевните предмети, потоа домаќинот кој правел опинци за себе и за сите домашни, во изработката на некои делови од носијата учествувале и селски терзии.

Овчеполска женска носија составена од: кошула (три), манта, елек. ѕуница, пешкир, чорапи и бришалка.
001
Овчеполска женска носија
  • Кошула манта "каврак"
  • Кошула
  • Манта
  • Елек
  • Пешкир
  • Ѕуница
  • Чорапи
  • Бришалка
  • Свински Опинци
003
Овчеполска шопска носија
  • Шамија
  • Кошула
  • Кушљак
  • Појас
  • Пешкир
  • Манта
Овчеполска женска носија
Овчеполска женска носија составена од: кошула (три), манта, елек. ѕуница, пешкир, чорапи и бришалка.
Овчеполска машка носија
Женска шопска носија
00
31
Предмет
23
Текстил
8
Метал

Сето она што не е од домашно производство, а е користено во облекувањето односно во украсувањето (на пример машка капа, разни монистра, метален накит и друго)  го набавувале од околните поголеми градови. За разлика од секојдневното, празничното одело, особено кај младите невести девојки и младите жени се дополнува и обогатува со накит исплетен од монистра и метал. Општина Свети Николе отсекогаш имала богата културна, особено фолклорна традиција.  Народната песна и игра биле средство преку кои жителите на овој регион ги искажувале својата радост и болка, својата гордост, но и протест против се она претставувало закана за нивниот ентитети идентитет. Богатата овчеполска фолклорна традиција истовремено претставува еден од фундаментите на богатото македонско народно творештво, кое со своите автентични вредности има светско значење. 

Уште од дамнешни времиња во Свети Николе во чест на празникoт Тодорова сабота, доаѓале голем број на гости од околните села, за да се причестат. На голем народен собор на овој ден се играле ора и танци карактеристични за фолклорот од овчеполското поднебје. Овој празник се чекал со големо нетрпение и со голем трепет на младешките срца. Променети во своите најубави облеки, младите си го избирале „меракот на срцето“. Занаетчиите го разубавувале овој собор со изложување на своите изработки од нивните вешти мајсторски раце. Денеска оваа традиција се зачувува и продолжува преку одржување на Фестивалот Тодорица и Тодоричкиот панаѓур, со интернационален карактер.